بازشناسی زبان‌شناسانه سازمان جهانی یونسکو:
زبان پارسی یگانه زبان زنده کلاسیک جهانی

خبرنگار: یاسر موحدفرد

به گزارش اختصاصی پایگاه خبری شاهنامه

بر پایه بازشناسی زبان‌شناسانه سازمان جهانی یونسکو، زبان پارسی یگانه زبان زنده کلاسیک جهانی است.
سازمان جهانی علمی، تربیتی و آموزشی ملل متحد (یونسکو) در آخرین نگره رسمی زبان‌شناسانه اعلام کرده است:
چهار زبان جهانی از جمله زبان‌های کلاسیک است که شامل: زبان‌های یونانی، لاتین، سنسکریت و فارسی (پارسی) است.
اما یگانه زبان کلاسیکی که هم‌چنان پویا و مانا است و هنوز سخنوران فراوانی در سراسر جهان دارد، زبان فارسی است.
در این نگره سازمان جهانی یونسکو آمده است:
یک زبان کلاسیک، عمری بیش از هزار سال داشته و گنجینه واژگانی، شعری و ادبی سرشاری باید داشته باشد؛
بدیهی است که در چنین زبانی به مرور زمان، میان گونه گفتاری و نوشتاری فاصله بیافتد
گونه نوشتاری زبان، کمتر تغییر می‌کند. در گونه گفتاری بیشترین تغییرها، آوایی است و سپس تغییرهای واژگانی هم رخ می‌دهد.
هر چند سرانجام ماندگاری این تغییرها هم بسیار کم است.
کمتر از ۸۰ سال پیش، کوچه‌بازاری‌ها از واژه‌هایی بهره می‌گرفتند که در کتاب‌ها و میراث نوشتاری ثبت شده است اما اکنون از بین رفته است. این به ماهیت زنده‌ بودن زبان فارسی برمی‌گردد.
بر پایه پژوهش‌های زبان‌شناسانه بنیاد فردوسی با وجود نگره سراستاد (پروفسور) محمود حسابی و کتاب پژوهشی فرهنگ ساختاری واژگان پارسی نوشته دکتر سید ضیاء الدین هاجری، عضو امنای بنیاد فردوسی مشخص شده است که همه زبان‌های هندی، ایرانی و اروپایی یا همان زبان‌های آریایی، یک ساختار یکسان دارند که دست‌کم ۲۲۵ هزار هزار واژه دارد و یک ۹۰۰ هزار واژه هم از تک ریشه‌ها وجود دارد و دست‌کم هر زبان آریایی از جمله زبان پارسی دست‌کم ۲۲۶ میلیون واژه دارد.
بر پایه دستاوردهای پژوهشی بنیاد فردوسی، زبان پارسی دارای ۱۵۰۰ ریشه، ۶۵۰ پسوند، ۲۵۰ پیشوند و ۱۵۰ میانوند است که اگر در هم ضرب شود، پرشمارترین گنجینه واژگانی در زبان‌های جهانی از آن زبان پارسی است.
شایان ذکر است ۹۰۰ هزار واژه هم از تک ریشه‌ها در زبان پارسی وجود دارد؛
با این پژوهش خودویژه، زبان پارسی، برترین زبان جهانی است که می‌تواند به گونه بیشینه ۳۶ میلیارد و ۵۶۳ میلیون و ۴۰۰ هزار واژه در گنجینه واژگانی زبانی بسازد.